รูปแบบการเลี้ยงดูทั้งสี่แบบที่ใช้ในจิตวิทยา ได้แก่ รูปแบบการเลี้ยงดูแบบเผด็จการ เผด็จการ ปล่อยปละละเลย พวกเขาอิงจากผลงานของนักจิตวิทยาพัฒนาการ Diana Baumrind ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่ Berkeley ในปี 1960 Eleanor Maccoby และ John Martin จาก Stanford University ได้ขยายโมเดลดังกล่าวในช่วงปี 1980 Baumrind สังเกตเห็นว่าเด็กก่อนวัยเรียนแสดงพฤติกรรมที่แตกต่าง การเลี้ยงดู กันอย่างชัดเจน พฤติกรรมแต่ละประเภทมีความสัมพันธ์อย่างมากกับการเลี้ยงดูแบบเฉพาะเจาะจง ทฤษฎีของ Baumrind เสนอให้เห็นความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างประเภทของรูปแบบการเลี้ยงดูและพฤติกรรมของเด็ก สไตล์การเลี้ยงดูที่แตกต่างกันสามารถนำไปสู่พัฒนาการและผลลัพธ์ของเด็กที่แตกต่างกัน จากการสังเกต การสัมภาษณ์ และการวิเคราะห์อย่างละเอียด เริ่มแรกเธอระบุรูปแบบการเลี้ยงดูสามแบบ แบบเผด็จการ แบบเผด็จการ และแบบอนุญาต