สุนัขเป็นสมาชิกของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกลุ่มใหญ่ที่มีโครงสร้างฟันคล้ายกัน ความต้องการอาหารของสัตว์ที่อยู่ในลำดับนี้แตกต่างกันไป สมาชิกบางคนในกลุ่มนี้มีความต้องการเนื้อสัตว์ในอาหารของตนอย่างแท้จริง (เรียกว่าสัตว์กินเนื้อที่แท้จริงหรือสัตว์กินเนื้อที่แท้จริง) ในขณะที่คนอื่น ๆ สามารถตอบสนองความต้องการสารอาหารของพวกเขาได้โดยการกินพืช (สัตว์กินพืช) หรือการผสมผสานระหว่างเนื้อสัตว์และพืช (สัตว์กินพืชทุกชนิด) แมวเป็นตัวอย่างของสัตว์กินเนื้อ วัวเป็นตัวอย่างของสัตว์กินพืช และสุนัขและมนุษย์เป็นตัวอย่างของสัตว์กินพืชทุกชนิด เนื่องจากความต้องการอาหารของสุนัข โครงสร้างฟันและลำไส้ของพวกมันจึงถูกปรับให้เข้ากับอาหารที่กินไม่เลือก ซึ่งหมายความว่าภายใต้สถานการณ์ปกติ สุนัขสามารถตอบสนองความต้องการทางโภชนาการได้โดยการกินอาหารที่ผสมผสานระหว่างพืชและสัตว์ แหล่งที่มาของโปรตีนและไขมันมีความสำคัญน้อยกว่าคุณภาพและการย่อยได้ของส่วนประกอบที่จำเป็นเหล่านี้ในอาหาร สุขภาพของสุนัข  สามารถเจริญเติบโตได้หากได้รับอาหารมังสวิรัติที่สมดุลอย่างเหมาะสม อย่างไรก็ตาม อาหารที่เป็นเนื้อทั้งหมดจะไม่สมดุลและไม่เป็นไปตามข้อกำหนดทางโภชนาการทั้งหมดของสุนัขจากการวิจัยเกี่ยวกับโภชนาการพื้นฐานและประยุกต์ได้ขยายความรู้เรื่องโภชนาการสุนัข เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าอาหารที่สมดุลนั้นต้องมีแร่ธาตุ วิตามิน กรดอะมิโนที่จำเป็นบางชนิด (จากโปรตีน) และกรดไขมันจำเป็นเฉพาะในปริมาณที่เหมาะสมด้วย (จากไขมัน). ส่วนประกอบเหล่านี้จำเป็นต่อการสร้างและรักษาเนื้อเยื่อและดำเนินปฏิกิริยาทางชีวภาพ และปริมาณที่จำเป็นจะแตกต่างกันไปบ้างตามระยะชีวิตของสุนัข (ลูกสุนัข วัยรุ่น ผู้ใหญ่ ตั้งครรภ์ สูงวัย)