จุดสูงสุดในการอธิบายการเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์ในยุคคลาสสิกนั้นมาถึงแล้วโดยชาวกรีกซึ่งแน่นอนว่าเป็นนักเรขาคณิต ที่ยอดเยี่ยม เช่นเดียวกับรุ่นก่อน จักรวาล  นักดาราศาสตร์ชาวกรีกรับเอาภาพธรรมชาติจากมุมมองของผู้สังเกตการณ์บนโลกนั่นคือโลกอยู่นิ่งไม่เคลื่อนไหวที่ศูนย์กลางของทรงกลมท้องฟ้า ที่หมุนอย่างเข้มงวด (ซึ่งดวงดาว ต่างๆ ถูก "ตรึง") และสิ่งที่ซับซ้อน การโคจรไปๆมาๆของดาวเคราะห์ในจักรราศีจะต้องถูกอธิบายโดยเทียบกับฉากหลังที่ไม่เปลี่ยนแปลงนี้